بررسی مهارت تشخیصی دانشجویان سال آخر رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در زمینه بیماری های شایع دهان

مقدمه: در چرخه­­­ ی تشخیص و درمان بیماری­ های دهان، دندانپزشکان اولین و مهم­ترین نقش را بر عهده دارند و با دقت و تیزبینی آن­ ها حتی ضایعات کوچک و بدون علامت می­ تواند تشخیص داده شود. لذا هدف از این تحقیق بررسی میزان مهارت تشخیصی دانشجویان سال آخر رشته دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در مورد بیماری­های شایع دهان  بود. روش­ ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی میزان مهارت تشخیصی 56 نفر از دانشجویان سال آخر دانشکده­ های دندانپزشکی علوم پزشکی گیلان   (رشت و پردیس بین الملل) در زمینه بیماری­ های شایع دهان در سال 1393- 1392 بررسی شد. این پرسشنامه بین 8 نفر از متخصصین بیماری­ های دهان، فک و صورت توزیع شد که روایی آن از طریق روایی محتوایی و پایایی آن از طریق test-retest  (0/80r=) تایید گردید. برای تعیین دیدگاه دانشجویان نسبت به آموزش بیماری­های دهان، 3 سوال و در حیطه مهارت تشخیصی 11 سوال مطرح و تصاویر مربوطه، به صورت اسلاید نمایش داده شد. داده­ ها از طریق آزمون آماری t- Independent test  و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: از مجموع 56 دانشجوی شرکت­ کننده با میانگین سنی 1/58±24/59، 25 نفر( 44/6 درصد) مذکر و 31 نفر(55/4 درصد) مونث بودند. میانگین نمره مهارت تشخیصی کل دانشجویان دندانپزشکی 0/24± 0/37 و میانگین نمره مهارت تشخیصی رشت (0/25± 0/44) و پردیس بین الملل(0/19± 0/28) بود. هم چنین یافته ­ها نشان داد که اختلاف معنی­ داری بین نمرات مهارت تشخیصی دانشجویان رشت و پردیس بین الملل وجود دارد (0/011p= ). نتایج نشان داد که اختلاف معنی­ داری بین جنسیت و  نمره مهارت تشخیصی دانشجویان وجود ندارد اما نمره مهارت تشحیصی دانشجویان دختر رشت (0/23±0/47) از پسر آن (0/15± 0/23 ) و در پردیس بین الملل  پسر(0/20±0/29) از دختر (0/15± 0/23 )  بیشتر  بود. یافته­ ها بیانگر وجود اختلاف معنی­ داری بین محل تحصیل دانشجویان و نمره کسب شده از مباحث ضایعات زخمی(0/049 p=)، اگزوفیتیک (0/050 P=) بود. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که مهارت تشخیصی دانشجویان دندانپزشکی گیلان در مورد بیماری­ های شایع دهان  ضعیف می­ باشد، لذا بکارگیری تکنیک­ های نوین آموزشی و تعامل بیشتر اساتید دانشکده­ های دندانپزشکی و پزشکی در جهت دستیابی به اهداف آموزشی بالاتر  توصیه می­شود.